Anneannemden Masallar; HOROZ

HOROZ

Bir varmış bir yokmuş,

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde,

Develer tellal iken,

Pireler berber iken,

Ben babamın beşiğini tıngır mıngır tıngır mıngır sallarken;

Küçük bir köyün zengin bir Bey’i varmış

Bir de bu küçük köyün ibikli horozu.

Horoz bir gün çöplerde eşelenirken para bulmuş. Başlamış bağırmaya:

“ben bi para buldum, ben bi para buldum”

Köyde dolaşıyor dolaşıyor ve bağırıyormuş:

“ben bi para buldum ben bi para buldum”

Bey bu bağırışlardan sıkılmış; “Alın şunun parasını da sussun artık!” demiş.

Bey’in adamları horozun parasını almışlar.

Horoz bu kez de başlamış bağırmaya:

“Bey benim parama muhtaçmış. Bey benim parama muhtaçmış.”

Tüm köyü dolaşıyor ve bağırıyormuş. Bunu duyan Bey çok sinirlenmiş:

“Verin şunun parasını da kapasın çenesini!” diye söylenmiş.

Adamları horozun parasını geri vermişler.

Horoz bu kez ne dese beğenirsiniz:

“Bey benden korktu! Bey benden korktu!”

Avazı çıktı kadar bağırıyor ve herkese keyifle duyuruyormuş:

“Bey benden korktu! Bey benden korktu!”

Bunu duyan Bey öfkeden deliye dönmüş: “Yakalayın, kesin pişirin şu münasebetsizi!” diye haykırmış.

Adamları horozu yaklamışlar. Mutfakta tam keseceklerken horoz başlamış söylenmeye:

“Ne keskin bıçakmış. Ne keskin bıçakmış.”

Adamlar kesememişler, olduğu gibi fırına atmaya karar vermişler.

Bir süre sonra fırından sesler gelmeye başlamış: “glu gluglu”

Fırını açıp bakmışlar ki horoz öylece duruyor ve “Ne sıcacık hamammış. Ne sıcacık hamammış” diye şarkı söylüyor.

Adamlar ne yapacaklarını şaşırmışlar ve horozu servis tabağına yerleştirmişler, Bey’e bu şekilde sunmaya karar vermişler. Ama bizim akıllı horoz, açık bulduğu pencereden hızlıca kaçıp uzaklaşmış. Uzaklaşırken hala konuşuyormuş: “Ne daracık sokakmış. Ne daracık sokakmış.”

O günden sonra horozu ne gören olmuş ne de sesini duyan.

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım göklere :)